شاید آن روز که سهراب نوشت:تا شقایق هست زندگی باید کرد خبری از دل پردرد گل یاس نداشت باید اینگونه نوشت: هر گلی هم باشد،چه شقایق چه گل پیچک و یاس زندگی بی مهدی زندگی با غمهاست.

در انتظار باران نیست آنکه بذری نکاشته زهی خجسته زمانی که یار باز آید به کام غمزدگان غمگسار باز آید اگر فدای امام زمان نخواهد شد ز سر چه گویم و سر،خود چه کار باز آید.

نمیپرسم از هیچ کس از تو،که شان هیچ پرسشی،پاسخی چون تو نیست ای آقای آدینه ها

گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است گفتا تو خود حجابی،ورنه رخم عیان است.

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست توفان زده ام مرا نجاتی بفرست فرمود که با زمزمه یا مهدی نذر گل نرگس صلواتی بفرست.

مهدی جان!صبح بی تو،رنگ بعدازظهر یک آدینه دارد بی تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد.

 

 

 

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

keyboard_arrow_up
enemad-logo